จากลูกแม่ค้าน้ำผึ้งแว่นสู่คหบดีพันล้าน ‘ผู้ใจบุญแห่งภาคใต้’ มุ่งบริจาคเพื่อช่วยชีวิตเพื่อนมนุษย์ ด้วยการยึดมั่น “ยิ่งให้ยิ่งได้”

โดย.. ไชยยงค์ มณีรุ่งสกุล

เมื่อวันที่ 29 เมษายน 2567 มีงานฉลองอาคารโรงพยาบาลสิงหนคร ซึ่งก่อสร้างเป็นตึกทันตกรรม ชื่อ “อาคารครุอำโพธิ์-คงสุวรรณ” มีมูลค่าการก่อสร้างในวงเงิน 30 ล้านเศษ รวมตัวอาคาร 2 ชั้น และอุปกรณ์การแพทย์ อุปกรณ์สำนักงานครบถ้วน และได้มอบให้แก่โรงพยาบาลสิงหนคร อ.สิงหนคร จังหวัดสงขลา ได้รับมอบโดยคณะกรรมการของโรงพยาบาล ถูกต้องตามระเบียบของทางราชการ

นายเฉลิมชัย ครุอำโพธิ์ คหบดีของจังหวัดสงขลา ซึ่งเป็นผู้ก่อสร้าง “อาคารครุอำโพธิ์-คงสุวรรณ” ได้กล่าวถึงความเป็นมาทั้งใน เรื่องการสร้างตึกและชีวประวัติของตนเองว่า การก่อสร้างตึกทันกรรมในวงเงิน 30 กว่าล้าน เพื่อมอบให้แก่โรงพยาบาลสิงหนคร จ.สงขลานั้นเป็นความตั้งใจ 2 ประการด้วยกัน

หนึ่งนั้นเป็นการทำบุญเพื่ออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้บรรพบุรุษผู้ล่วงลับไปแล้ว รวมทั้งภรรยาคนหนึ่งที่ได้เสียชีวิตไปแล้ว ซึ่งเป็นการสร้างบุญสร้างกุศลตามความเชื่อของผู้ที่เป็นชาวไทยที่นับถือศาสนาพุทธ ที่มีความสามารถและมีโอกาส มีความพร้อมที่จะทำได้ โดยที่ไม่ได้สร้างความเดือดร้อน และไปเบียดบังทรัพย์สินของผู้อื่น เป็นความสุข เป็นความสบายใจที่ได้ทำ


และ สอง ตั้งแต่ประสบความสำเร็จในชีวิตของการทำงาน สิ่งหนึ่งที่ได้ถือปฏิบัติมาโดยตลอด นั่นคือการบริจาคทรัพย์ เพื่อการช่วยเหลือชีวิตของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน บุคคลอื่นๆ อาจจะทำการกุศลด้วยการบริจาคทรัพย์ในการก่อสร้างวัดวาอาราม เพื่อการบำรุงพุทธศาสนา แต่ตนเห็นว่า เรื่องการช่วยชีวิตเพื่อนมนุษย์เป็นสิ่งที่มีความสำคัญมากกว่าสิ่งอื่นใด ส่วนในการบริจาคเพื่อการส่งเสริมบวรพุทธศาสนาก็ทำเป็นปกติ แต่การบริจาคเพื่อการสร้างโรงพยาบาล สร้างห้องผู้ป่วย สร้างเครื่องมือแพทย์ ซื้อรถพยาบาล ซื้อเครื่องมือ เครื่องใช้ต่างๆ เพื่อช่วยชีวิตเพื่อนมนุษย์เป็นเรื่องสำคัญ

หลังจากที่ทำธุรกิจจนประสบความสำเร็จ ช่วยเหลือสังคมได้ ตนจึงมุ่งมั่นในการบริจาคทรัพย์ให้แก่โรงพยาบาลต่างๆ ในภาคใต้ เช่น โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ หรือ รพ.ม.อ.หาดใหญ่ โรงพยาบาล อ.ปากพนัง จ.นครศรีธรรมราช โรงพยาบาล จ.กระบี่ และที่อื่นๆ ที่ตนทราบข่าวว่ามีความขาดแคลน เครื่องมือแพทย์ที่สำคัญๆ ขาดรถยนต์ที่ใช้ในการรับส่งผู้ป่วย และห้องพักของผู้ป่วย เป็นต้น

“เถ้าแก่หลี” หรือ นายเฉลิมชัย ครุอำโพธิ์ กล่าวถึงความเป็นมาในชีวิตของตนเองว่า เริ่มต้นวัยเด็ก ที่เรียนหนังสือเพียงประถมต้น ก็ออกมาช่วยแม่ซึ่งเป็นแม่ค้าน้ำผึ้งแว่น (น้ำตาลแว่น ที่ทำมาจากตาลโตนด) เป็นอาชีพหนึ่งในพื้นที่คาบสมุทรสทิงพระ อ.ระโนด อ.กระแสสินธุ์ อ.สทิงพระ และ อ.สิงหนคร เดินทางไปค้าขายในที่ต่างๆ โดยเฉพาะที่ อ.สุไหงโก-ลก และ อ.ตากใบ จ.นราธิวาส ชายแดนไทย-มาเลเซีย ได้ประสบการณ์ในการเดินทาง พบผู้คนเพื่อหาช่องทางในการค้าขายที่เป็นธุรกิจของตนเอง

ต่อมาในวัยหนุ่ม ได้มีผู้ชักชวนเข้าสู่วงการค้าอุปกรณ์ก่อสร้างและรับเหมาก่อสร้าง เริ่มจากการสร้างอาคารของราชการในอำเภอต่างๆของ จ.สงขลา เช่นที่ อ.จะนะ อ.สิงหนคร ชีวิตดีขึ้น ธุรกิจรับเหมามีกำไร มีการตั้งโรงไม้ซิ่นพานิชขึ้นใน อ.เมือง จ.สงขลา “ซิ่น” เป็นชื่อของมารดา หลังจากนั้น ใช้ชีวิตโลดแล่นอยู่ในธุรกิจการค้าวัสดุก่อสร้างและรับเหมาก่อสร้าง ตั้งบริษัท เขาแดงคอนสตรัคชั่นฯ เพื่อรับงานรับเหมาก่อสร้าง เช่น การทำถนน ซึ่งเป็นงานที่หนักและต้องรอบคอบ ซึ่งสุดท้ายได้รับบทเรียนจากการรับเหมาก่อสร้างการสร้างถนนที่ จ.กระบี่ จนต้องกลับมาเริ่มจับงานที่ตนเองถนัดอีกครั้งใน จ.สงขลา


ต่อมา มีผู้ชักนำเข้าไปดำเนินการในเรื่องของธุรกิจการทำเหมืองหินและโรงโม่หิน จนได้เป็นเจ้าของ บจก.เขาบันไดนางศิลา ดำเนินการทำเหมืองหินและโรงโม่หินที่ อ.บางกล่ำ จ.สงขลา ซึ่งเป็นกิจการที่มีความยุ่งยากในการบริหารจัดการ เพราะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับผู้คนและเกี่ยวกับกฎหมาย ด้วยการที่ตนเองยึดมั่นในความถูกต้อง มีคุณธรรมน้ำมิตรกับทุกภาคส่วน จึงทำให้นำธุรกิจไปสู่ความสำเร็จ

วันนี้จึงใช้ชีวิตด้วยการแบ่งปัน นำผลกำไรส่วนหนึ่งบริจาคให้แก่โรงพยาบาล โรงเรียน และผู้ด้อยโอกาสในสังคม ซึ่งทั้งหมดคือเพื่อนมนุษย์ที่ต้องการความช่วยเหลือ และจะยึดมั่นในการบริจาคเพื่อส่วนรวม และวางเป้าหมายชองชีวิตไว้ว่า จะทำงานไปอีกระยะหนึ่ง คงจะวางมือและแบ่งปันให้หุ้นส่วนของกิจการ ส่วนตนจะพักผ่อน และใช้ทรัพย์ส่วนตัว เพื่อบริจาคในการช่วยชีวิตเพื่อนมนุษย์ต่อไป

และทั้งหมดคือที่มาของตึกทันตกรรม อาคาร “ครุอำโพธิ์-คงสุวรรณ” ที่ตั้งโดดเด่นอยู่ริมถนนสายเขาแดง-ระโนด อ.สิงหนคร จ.สงขลา เพื่อใช้เป็นประโยชน์ในการช่วยชีวิตของเพื่อนมนุษย์ตามความประสงค์ของผู้ที่ผู้คนในภาคใต้รู้จักกันในนามของ “เถ้าแก่หลี” นายเฉลิมชัย ครุอำโพธ์ ชายผู้บอกกับทุกคนว่า “ยิ่งให้ ยิ่งได้” นั่นเอง